Kiplekker
Alex, één van onze dove vriendjes die m.b.v. het Lejofonds en een Nederlandse sponsor nu naar de dovenschool gaat, heeft een grote broer, Peter. Peter wil graag eens met ons praten. We vermoeden dat hij onze hulp wil inroepen voor een noodlijdend schooltje waar hij werkt.
Herma nodigt hem uit voor een etentje en vraagt hem Alex mee te nemen. Herma zou het liefst alle dove vriendjes willen meenemen om thuis hun honger te stillen wat betreft handvaardigheid. De school staat
dat helaas niet toe. Peter is verantwoordelijk voor Alex en hij kan Alex meenemen.
Op de afgesproken tijd (!!) komt Peter zonder Alex aan. Dat pikt Herma niet. Peter wordt weggestuurd om Alex te halen. Het is al bijna donker wanneer Peter met Alex terug komt.
In ons gezelschap bevinden zich twee Nederlanders die in Oeganda zijn om bedrijven te adviseren. Dat is even een drempel voor Alex.
Herma komt met een sticker- en kleurboek. Alex slaat aan het kleuren en plakken. Het stelt hem zichtbaar gerust.
Dan is het tijd om te eten. Voor Alex is er patat met kip. Dat ziet hij niet elke dag, laat staan dat hij het te eten krijgt. De patatjes zijn zo maar naar binnen. En dan ligt daar nog de kip. De kip is om te kluiven. Het is een hele kluif.
Maar wat voor eentje. Om je vingers bij af te likken. Wat uiteindelijk rest, zijn wat botjes. En Alex? Alex voelt zich kiplekker!
