Ja, een dagje handvaardigheidslessen geven op de Good Samaritanschool, dat lijkt ons wel wat. Herma als lerares en Leo als onderwijsassistent. Eerst maar eens nagaan wat de school aan materialen bezit. En dat is niet veel. Welgeteld één schaar is er op school te vinden. Met die ene schaar en wat lijm houdt de voorraad al snel op. De school kan wel zorgen voor klei. Wij zullen zorgen voor de andere benodigde materialen. Er is nog een hele zoektocht door Mukono voor nodig om een tiental fatsoenlijke scharen te vinden. Garen van katoen is helemaal niet te vinden, niet in Mukono, niet in Kampala. Na lang zoeken krijgen we eindelijk een paar bosjes gekleurd touw te pakken.
Van 9 tot 4 uur gaan we lesgeven.
’s Morgens om negen uur tot de ‘break’ van 10.30 uur willen met de kinderen uit P6 een trekpop maken. Na de pauze willen we met papier en een ‘wegwerpbord’ een ‘kop’ maken met P4.
Voor de middagpauze is P5 aan de beurt en die kinderen willen een knooptechniek leren.
’s Middags is P6 weer aan de beurt om van papier maché een poppenkasthoofd maken.
Tenslotte maakt P5 een kleiwerkstuk maken.
We willen het eenvoudig houden. Daarom hebben we een avondje met behulp van carbonpapier trekpop-onderdelen zitten tekenen op karton. De kinderen van P6 hoeven de onderdelen alleen maar uit te knippen en vervolgens leuk te verven. En wat ons zo eenvoudig lijkt, blijkt niet zo te zijn voor deze Oegandese kinderen. Het knippen is een moeizaam, en tijdrovend karwei. Aan de manier van vasthouden van de schaar kunnen we zien dat voor veel kinderen het knippen met een schaar een eerste ervaring is.
We hebben het hier over kinderen uit de één na hoogste groep. We zien het al gauw , we hoeven met deze klas ’s middags niet met een andere activiteit te beginnen. Alle tijd is nodig voor de trekpop. Voor P4 hebben we wegwerpborden waar de kinderen een gezicht op kunnen maken van stukjes gekleurd papier.
Verven is ook mogelijk. Verder is het de bedoeling dat ze zowel hun linker- als rechterhand op papier leggen. en deze met potlood omtrekken. Vervolgens de handen uitknippen en dit gebruiken als haar voor de kop. Na de ervaringen met P6 weten we wat ons te wachten staat. Het knippen is ook hier een inspannend karwei. Niet verwonderlijk dat er een paar vingers sneuvelen. Gelukkig zijn dit de papieren vingers. De werkstukken komen niet af. Dat mag onder leiding van de klassenleerkracht.
P5 leert de ’s morgens weitasknoop. Een eenvoudige knoop waar je ook heel ingewikkeld mee kan worden zo leert de ervaring met de kinderen.
P6 maakt ’s middags de trekpop af. men is trots op het resultaat.
’s Middags mag P5 van de beschikbare klei een nieuw dier maken van onderdelen van bestaande dieren. De klei, grondklei, is te nat en te plakkerig, maar toch wordt er enthousiast mee gewerkt En dat zien we de hele dag. Kinderen die enthousiast bezig zijn, trots zijn op hun werkstukken. Deze kinderen hongeren naar handvaardigheid.
Scharen, kwasten, verf en de andere materialen laten we op school achter. Een cadeautje van het Lejofonds.
Geef een reaktie