In Oeganda houdt men van toespraken en is men zeer bekwaam in het elkaar toespreken.
In Oeganda kun je afspraken maken, maar reken niet al te zeer op het afspreken.
- Wanneer wij de volgende ochtend een eitje bij het ontbijt willen, gaan we naar de winkel en kopen eieren. Wanneer een Oegandees bij het ontbijt een eitje wil, steekt hij het vuur aan, doet boter in de pan en komt vervolgens tot de ontdekking dat er geen eieren in huis zijn.
- Wanneer een Oegandees ’s morgens om tien uur een afspraak heeft maar hij is nog met een klus bezig, dan zal hij eerst de klus afmaken om pas daarna de afspraak na te komen.
- “Time is not important, it’s the event”, is het motto in Oeganda zoals we al eerder schreven.
“Ik maak een afspraak met je. Dan is het niet belangrijk of ik en paar uur later kom het belangrijkste is dat ik kom”.
Bovenstaand zegt iets van de cultuur in Oeganda en verklaart misschien het vele en lange moeten wachten bij afspraken, tot vervelens toe, of het niet nakomen van afspraken, wat ergernis oproept.
- We krijgen een uitnodiging een bruiloft bij te wonen. Volgens de uitnodigingskaart zal het feest om twaalf uur beginnen. In werkelijkheid is dat half drie. Het feest is er niet minder om.
Wij wonen het bij in traditionele klederdracht. De man geeft cadeaus aan de familie van de vrouw. De familie van de man is groot en rijk en zo worden er vele cadeaus aangesleept.
- We hebben op zondagmorgen 9 uur een afspraak met een geitenboer op het terrein van de Good Samaritanschool. Hij zal het terrein en de geiten bekijken en eventueel advies geven. Deze afspraak betekent voor ons vroeg op. De school ligt een paar kilometer buiten Mukono. De tocht is tevergeefs. De boer komt niet opdagen.
- We spreken dezelfde ochtend om 11 uur af met iemand die voor ons de schommels kan regelen. Er komt niemand opdagen. Telefonisch contact blijkt niet mogelijk..
- Maandag hebben we afgesproken bij de geitenfarm om tien geiten aan te kopen. Bij aankomst met de pick-up truck blijken er geen geiten voor ons te zijn. De boer verkoopt zijn eigen geiten niet. Een handelaar moet voor ons op zoek gaan en dat is nog niet gebeurd. Woensdag maar terugkomen.
- Dinsdag om vijf uur gaan we weer de Good Samaritanschool. Om een stuk land zal een omheining geplaatst worden zodat de geiten ook los kunnen lopen. Bij aankomst horen we
dat er veel files zijn rond Kampala en dat we er niet op hoeven te rekenen dat een omheining die dag geplaatst wordt. Even bellen om je een vergeefse rit te besparen kent men blijkbaar niet.
- Woensdag zijn we uitgenodigd een aantal gehandicapte mensen in Lusako, een dorp een half uur rijden verderop, te vertellen over onze ervaringen op de Bishop West en de Good Samaritanschool. We zullen om half negen van huis opgehaald worden. Onze toespraak staat om negen uur gepland. Dat wordt uiteindelijk kwart voor elf. Al die tijd zitten gehandicapte mensen rustig op ons te wachten. Daar word je toch moe van. Wij worden langzamerhand wel moe van dit soort dingen. Onze Westerse bril zit daarvoor te strak op onze neus.
Geef een reaktie