Josephine
Justine
Willen maar niet kunnen.
Veel kinderen gaan niet naar de basisschool omdat ouders het schoolgeld niet kunnen betalen. Met het project “Goat to Goat” willen wij zoveel mogelijk kinderen naar de basisschool sturen.
Maar er zijn ook vele talentvolle jongeren die het voortgezet onderwijs gehaald hebben en graag verder willen studeren aan de
universiteit.
Josephine, 23 jaar en Justine 18 jaar hebben beiden gemeen dat ze dromen hebben. Hun grootste droom is te studeren aan de universiteit. Maar het lijkt er erg veel op dat deze droom een droom zal blijven.
Josephine hebben we vorig jaar ontmoet in een klein restaurant.
Zij blijkt voortreffelijk te kunnen koken . Wij mogen onze wensen indienen en hoeven ons niet te storen aan de menukaart.
Josephine is vriendelijk, ietwat verlegen, maar kan soms ook onverbiddellijk zijn. Als Leo een pilsje meeneemt dan dient hij de volgende ochtend het lege flesje weer in te leveren. Uitstel is nauwelijks mogelijk.
Wanneer we dit jaar terugkomen, zoeken we Josephine op in het restaurant. Daar blijkt ze niet meer te werken. Gelukkig hebben we haar telefoonnummer. We nodigen haar uit voor een etentje. En dan blijkt dat Josephine vertrokken is uit het restaurant omdat het te weinig betaalde. 30.000 shilling per maand, iets meer dan 10 euro. Nu werkt ze in een fabriek aan de lopende band in vierploegendienst. Dat betekent soms ook ‘s nachts werken. De baan ligt haar totaal niet, maar het levert haar 90.000 shilling per maand op, ruim dertig euro.
Josephine heeft 1 jaar universiteit achter de rug, maar is gestopt vanwege geldgebrek. Op jaarbasis is het collegegeld 1,4 miljoen shilling, ongeveer vijfhonderd euro. Daarvoor moet ze wel naar Kampala reizen omdat de universiteit daar goedkoper is dan in Mukono. Een rekensommetje maakt al snel duidelijk dat ook met haar nieuwe salaris de universiteit onbereikbaar blijft.
Justine is 18 jaar en werkt in een plaatselijke supermarkt.
Haar verdiensten zijn 100.000 shilling per maand, ongeveer 35 euro.
Daarvoor moet ze wel zeven dagen per week werken van acht uur ‘s morgens tot ‘ s avonds tien uur. Zonder ontbijt gaat ze naar haar werk. ‘s Middags om twee uur is de enige pauze van dertig minuten. Het is ook de enige keer dat ze te eten krijgt. ‘s Avonds na tien uur gaat ze naar huis. Om half 11 ligt ze in bed. Ze moet de volgende dag weer fit zijn. Tijd voor een privéleven is er niet. Als je een dagje op adem wil komen, is het enige middel daartoe je ziek te melden.
Justine wil economie gaan studeren.
Josephine en Justine, hun droom is te gaan studeren. Misschien dromen ze daarbij wel van een muzungu, een blanke.
In de ogen van de Oegandezen zijn alle muzungu’s rijk. Dat beeld staat als een huis.
